Ik ben eind Maart, begin April in 2019, de kans gekregen om van Fiskebäckskil in Zweden naar NL te zeilen in een one off Andersson 42.
De boot is gemaakt in de mallen van een Swan 41!
Maar met een flush deck, en ander achterwerk, en nog meer (kleine) verschillen
Haar naam is Amazing Grace.
Fiskebäckskil ligt aan het Skagerak, boven Ellös.
Het leek mij wel leuk om voor de liefhebber, een klein beknopt verslagje erover te schrijven.
Met de auto naar Zweden:
Met 3 man in een vol bepakte auto, richting Zweden, 1 van de 3 zal de auto terug rijden.
De eigenaar van de boot, en ik zeilen terug de boot terug naar Nederland.
Het was ongeveer 11/12 uur rijden, en halverwege zijn we gestopt in Denemarken om te slapen.
Aankomst in Zweden, word je begroet door een geweldig gezicht, een haven tussen de rotsen en mooi houten huizen.
Sommige huizen hebben de zeilboot zelfs voor de deur liggen.
Na een praatje met de vorige eigenaar, hebben we de NL vlag gehesen aan boord, en samen de boot doorlopen en de verstaging gecontroleerd en op spanning gebracht. De boot was net te water, het zeilseizoen is eigenlijk nog niet begonnen in Zweden.
Het is er nog erg koud, gelukkig hebben we een gaskachel aan boord (later meer daarover)
Vertrek richting NL:
Fiskebäckskill uit richting Skagerrak, windkracht 7, flinke golven, ik stond achter het roer, eerst ging het prima, grote glimlach. Het ging mis na een stuurfout van mij (volle bak water over mijn kop, en alles nat), koud stijf en verkleumd naar binnen, en toen sloeg zeeziekte toe.
Niet aanspreekbaar, en ontbijt kwam ook even weer gedag zeggen.
Ondertussen kwam er ook veel water naar binnen via de ankerbak, wel zo’n 150 liter.
Alles was nat, ook al mijn kleding voor de gehele reis.
Het was een imposant gezicht, zulke golven en wind op zee.
En vond het erg mooi, vind het dan ook stom dat ik flink ziek werd.
Iets later op de dag ging het alweer stukken beter, was weer aanspreekbaar, maar nog wel misselijk.
Ingeslingerd!
Gelukkig was het zeilen wel erg mooi, en zijn we s’avonds aangemeerd in Seaby.
Het zeilseizoen is daar nog niet begonnen, dus niets was open, we konden niet douchen.
Helaas deed de kachel het ook niet meer, we waren vergeten de kap erop te doen waardoor water zo erin kon lopen.
Koud en klam naar bed dus.
Volgende dag, na consulteren van de windkaarten, hebben we besloten om richting de limfjorden, te gaan.
Seaby richting Hals, hebben we onderweg een aantal reparaties uitgevoerd, en getracht alle kleding te drogen.
Dat vat niet mee, eenmaal zout, blijft het vocht aantrekken.
De Limfjorden zijn erg mooi om te zien, vooral na Logstor. En de brugwachters waren ook allemaal erg vriendelijk!
Na een dag zeilen, zijn we aangemeerd aan de havenkade in Logstor, het wil maar net met de diepgang.
Weer geen stroom, douche of kachel.
Volgende dag:
Logstor, richting Thyboron.
Het waaide weer flink, we halen op alleen een ingerolde kleine Genua constant 8 knopen, zelfs een poosje 8.3 gezien!
Heel mooi en snel zeilen, tussen de prachtige Limfjorden, de Amazing Grace voelt oerdegelijk aan.
S’middags komen we aan in Thyboron, vanwege de harde wind, was aanmeren nogal moeilijk.
Ook daar is alles dicht, en ik weet via een paar Zweden, die daar ook liggen, wat stroom te regelen.
Volgende dag, Thyboron richting NL:
De stroom die we duur gekocht hadden van de Zweden die daar ook lagen, was al gauw op.
Dus lekker vroeg op pad richting de Noordzee.
Er stond een prima windje, mooie deining, grootzeil gehesen, fokje uitgerold.
We konden direct mooi zeilen!
“Dit is nou zeezeilen” zei de eigenaar met een grote glimlach.
En ik heb de gehele dag met verbazing, ervaren hoe mooi dat zeezeilen is!
Geen spoor van zeeziekte te bespeuren ondanks de flinke deinig.
Na de dag wel, zware vermoeidheid, ik weigerde de gehele dag ook maar naar binnen te gaan om er ook maar iets van al dat moois te missen.
En dat is natuurlijk niet handig, als in de nacht daarop, plotseling de wind gewoon 180 graden draait, en het echt zwart buiten is om uit te zoeken waar je naartoe gaat. Koste even tijd en moeite om weer terug op koers te komen, ik was daarna helemaal op!
De avond en nacht erop, ging het stukken beter, om het uur eruit om de situatie te bekijken, jagen naar wind. Het was koud, en guur, mijn kleding was allemaal klam en maakte dingen er niet beter op.
Maar nog steeds heel erg veel plezier!!
Misschien was ik nu wel wat meer gewend om op zee te zijn?
De wind was maar matig, en draaide veel, wel veel deining, denk 2 meter. Eenmaal aangekomen bij de (TSS) shippinglanes goed kijken en overleggen met elkaar wat handig is.
En ondanks de behoorlijke drukte ging het fantastisch, er werd erg hoffelijk met ons omgegaan.
Eenmaal overgestoken zijn we de Waddenzee opgegaan, zon brak door, de kou verdween.
Stroom mee, helemaal tot in de sluis bij Kornwerd.
Eenmaal op het IJsselmeer, het fokje gehesen, eerst plat voor het lapje, daarna bakstagwindje.
Leven kon op dat moment gewoon niet beter.
Het verhaal hierboven beschrijft voor mij perfect, wat zeilen voor mij betekend.
Dat je ondanks kou, vermoeidheid, etc, dat je ontzettend kunt genieten van het zeilen zelf!
Het maakt mij altijd blij en warm van binnen.
Ik heb nog erg veel te leren over zeilen, ik liep de eigenaar soms meer in de weg, dan dat ik hem hielp.
Maar hij bleef altijd rustig, nam de tijd om dingen uit te leggen.
De sfeer aan boord, was altijd goed!
En dat waardeer ik enorm! Een fijnere leermeester had ik niet kunnen wensen tijdens mijn eerste zeereis!
Mvg Jeroen
