-
Van Marieholm IF, naar een Marieholm 26.
Tevreden, en erg blij met onze trouwe Marieholm IF, was ik helemaal niet op zoek naar een andere zeilboot.
Wel droomde ik (nog steeds) over een mooie Senorita of Lord Helmsman, maar daar bleef het wel bij.Totdat ik Våghals de Marieholm 26 tegen kwam op het internet, wij vonden de zeilboot allebei aanspreken.
Wij hebben er een tijdje over nagedacht en uit interesse toch besloten even een kijkje te gaan nemen.
Ze zag er wat triest en dof uit, stond al enige tijd werkloos op wal te staan, maar het was wel een solide basis waar je wat mee kon.
Na de bezichtiging zijn wij nog wat meer gaan nadenken, en gezien mijn avontuur van afgelopen voorjaar: https://www.marieholmvereniging.nl/forum/onderwep/zeilen-van-fiskebackskil-zweden-naar-nederland-via-de-limfjorden/Deed mij denken dat een wat praktischer boot toch wel wat prettiger kon zijn, niet dat we ontevreden waren over onze IF.
Maar gezien mijn blessures, onze lengte, en dat ik bootklussen af en toe wel leuk vind, waren redenen genoeg om een poging te wagen om Våghals te kopen. Dankzij Jachtservice Jepma die als bemiddelaar diende, een prima overeenkomst kunnen sluiten, waarbij wij Sjöfn hebben ingeruild.Wij hadden als doel dat als we Våghals konden kopen, dat we dan mee zouden doen met de kilorace.
Dat is een 2 daagse wedstrijd op het Ketelmeer, met een gemoedelijke sfeer.
Die stond al in de planning m met Sjöfn te gaan doen.Tegen de tijd dat Våghals werd afgeleverd, hadden we nog maar 7 dagen om de boot zeilklaar te krijgen om ons doel te kunnen bereiken.
Later zal ik in kleine hoofdstukjes die 7 dagen en de dagen erna beschrijven.
Våghals , is per trailer naar ons gekomen, en Sjöfn is met diezelfde trailer weer terug gegaan.
In de slingers om op een bok gezet te worden:
Als je een nieuwe boot hebt, is het eerste wat je doet, afgezien even eerst de boot knuffelen, alles leeghalen, inventariseren, en schoonmaken!
Mijn vrouw is met de binnenkant begonnen, en ik ben begonnen met de romp schoon te maken om daarna te polijsten.
Ook ben ik begonnen om de waterlijn te schuren want die zag er niet meer uit, en de ene kant had een andere kleur rood dan de andere kant.Polijsten
Tijdens:
Na:
Hierna komt nog een stap om de glans er echt weer terug erin te krijgen.
Toen ik klaar was met het grove polijstwerk, heb ik de dieseltank eruit gehaald om te kunnen reinigen.
Na een intense dag van schoonmaken, polijsten, schuren en inventariseren, hadden we een beter idee, van wat er moest gebeuren.
Toen we thuis kwamen was het onderhoudspakket wat ik had samengesteld voor de Volvo Penta MD5a afgeleverd, dus daar konden we de volgende mee aan de gang.Dat bestond uit, nieuwe olie, filters, v-snaar, nieuw opvoerpompje, koperen ringen, etc. Later bleek dat we nog wat meer nodig hadden om de md5a weer te laten lopen.
Na de olie gewisseld te hebben, nieuwe filters erin gezet, nieuwe opvoerpompje gemonteerd, kleppen gesteld, een tijdelijke brandstoftank had aangelegd, en ontlucht, wilde de motor maar niet starten. Conclusie was dat toch dat de motor te weinig compressie had.
De kilorace halen werd wel moeilijk op deze manier.De volgende dag heb ik de cilinderkop eraf gehaald om te kijken wat het probleem was.
Wat bleek, de klepzitting van de uitlaatklep was volledig geroest.
Dat komt omdat de boot lang op wal heeft gestaan, de uitlaatklep bevind zich dichtbij waar er koelwater in de uitlaatbocht word gepompt.
Ondanks dat er wel antivries in zat, is de klepzitting toch gaan roesten.
Gelukkig zag de cilinder er nog hartstikke goed uit, en de rest ook!Dit verklaarde ook wel, waarom bij het kleppen stellen de klepspeling voor de uitlaatklep te ruim was.
Klepzitting:
Beide klepzittingen heb ik schoongemaakt door de klep en zitting op elkaar in te slijpen met pasta en een rubber zuignapje op een steeltje.
Je kan testen of het goed afsluit door er vloeistof in te gieten bij een gemonteerde klep.
Direct na deze constatering, hebben we een pakkingset en het benodigde gereedschap besteld om alles weer te monteren.Op Zondag word er niet geklust op de werf, en Maandag was ik ziek.
Dat waren dus 2 kostbare dagen verloren om nog de kilorace te halen.De Dinsdag die daarop volgde, heb ik het blok schoongemaakt in voorbereiding om de cilinderkop weer te monteren.
Een nieuwe pakkingschraper maakte dat klusje toch wel een stuk plezieriger.Ondertussen hebben we de waterlijn aangepakt, deze moest klassiek rood worden, kleurcode DC857.
Condities waren niet ideaal die dag om te schilderen, wat koud, winderig en kleine buien.
Dus het moet een keertje overnieuw, maar voor nu vele malen beter dan wat het was.
Daarna verder gegaan met de mast, deze was nogal groen uitgeslagen, net als de lijnen die erin zaten.
Ook hebben we een nieuwe voorstag laten maken om de furlex te vervangen, we hebben onze nieuwe zeilen bij de inruil behouden.
En de voorzeilen zijn allemaal zeilen met leuvers, bovendien vind ik het ook prettiger zeilen.
De zeilen die bij Våghals zaten, waren niet veel meer, van de Genua was het achterlijk afgescheurd, en het grootzeil met zeilnummer 324, was ook al een aantal keren gerepareerdEen belletje naar de tuiger, en na opmeten konden we de nieuwe voorstag en spanner al bij hem ophalen!
In dat uurtje ook nog nieuwe lijnen door de mast gehaald.
Eenmaal thuis waren de pakkingset, momentsleutel al klaar voor de volgende dag.
Belangenrijke dag aangebroken, krijgen we de motor weer aan de praat??
Als eerste weer de cilinderkop gemonteerd.
Alles was bijna klaar, breekt mij het kleine m6 “banjo” boutje/ontluchtingsschroefje af in de verstuiver.Gelukkig hadden ze in Sneek bij de Volvo Penta dealer een nieuwe versie daarvan op voorraad.
In het origineel zit een gaatje, wat bij boerenpummel kracht zo breekt.De boel weer gemonteerd, ontlucht, en weer een startpoging gedaan.
En ja hoor, de MD5a kwam weer tot leven, en heeft zeer goede compressie nu!Daarna Våghals nogmaals gepolijst, deze keer hetzelfde middel, maar een wat zachtere polijst”spons”.
En kwam er echt weer een mooie glans naar boven.Het was nu een kwestie van afbouwen, de rubberen uitlaatdemper was verbrand, en het koppelstuk compleet doorgeroest.
Wonder boven wonder nog zo’n ding kunnen vinden bij de plaatselijke handelaar.
Die lag al jaren in de etalge bij hem, wat een geluk!Er was nog erg veel te doen, zoals een lekke (geperste) slang vervangen, de tank terug monteren, een nieuwe waterafscheider monteren etc etc.
Een plaatje van de nieuwe demper, met wat reserve onderdelen:
Gaan we het halen??
Later meer!De kilorace naderde snel, nog krap 2 dagen.
Overlegd met de werf wanneer de boot weer in het water kon, en dat kon alleen vandaag nog!Aanpoten dus!
De brandstoftank is grondig gereinigd, en heeft een nachtje kunnen drogen op de gaskachel.
Het was tijd om deze weer te monteren, en het brandstofsysteem weer in orde te maken.Eenmaal bij de boot, als eerste de lekke slang tussen dus filterhuis en dieselpomp eraf gehaald en weggebracht om een nieuwe te laten maken (zo’n geperste slang)
Daarna alle andere verrotte slangen eraf gehaald, zoals de vulslang naar de tank, de slang naar de waterpomp, etc etc. En er allemaal nieuwe slangen en slangklemmen voor gehaald en gemonteerd.
Voor de brandstoftank ook maar een ander kraantje gekocht, messing verchroomd is het enigste wat ik kon krijgen. Wel een kogelkraan.
Daarna de oude waterafscheider, met daarin een chocomel achtig goedje eruit gesloopt.
Ondertussen ook nog een nieuwe impeller geplaatst.En toen moest de boot het water in!
Ik had de boot nog nooit in het water gezien, laat staan met de mast erop.
Dus was even puzzelen hoe dat allemaal moest!
Geen lekkages gezien, behalve die van de schroefas.
Die druppelde, dus ik aan de vetpot draaien, “ow dat gaat wel heel makkelijk”
Maar er kwam geen vet uit. Na demontage van de vetpot, was de conclusie dat deze inwendig kapot is (het rubber), daarna de slang na de schroefas eraf gehaald, en die was gewoon compleet verstopt.
De kraanman, heeft 10 bar op de slang gezet, niks kwam eruit, compleet geblokkeerd door oud vet.Uiteindelijk heeft hij het toch voor elkaar gekregen om de slang los te krijgen. En we hebben er een vetnippel op gezet, zodat ik er toch wat vet in kon krijgen.
De mast moest er ook met de kraan op, in alle haast is er door mijn toedoen een Windex geneuveld (net een weerbarstig struikje meegepikt) gelukkig hadden de kraanmensen nog een oude liggen, niet de mooiste, maar een windex is wel handig.
Na dit alles, was het tijd om weer verder te gaan met het brandstofsysteem.
Nieuwe waterafscheider, en leidingwerk aangelegd.
10 liter diesel in de schoongemaakte tank gegooid, alles ontlucht, en starten maar.
“Als je naar de sleutel kijkt, start hij al.”Daarna naar thuishaven gemotert.
Een filmpje:
Nog veel te doen, lijnen, blokken, het grootschoot was eigenlijk in een vorig leven een landvast.
Dan nog preekstoel lassen, want die had ik zelf gesloopt toen ik aan de zeereling hing tijdens het op de boot klimmen.De dag van de eerste zeildag:
Vroeg opgestaan om de boot zeilklaar te maken.
Dit hield in de zeereling aanpassen zodat de genua netjes past.
Daarvoor had ik dyneema met mantel meegenomen, ik had geen tijd om mooie oogjes te splitsen, dus heb ik het met simpele knopen gedaan en D sluitingen, samen met een sjorring om er spanning op te krijgen.Daarna in de bak met reserve blokken en en oude val een grootschoot samengesteld, gelukkig had de buurman nog een dyneema stropje over (die ik voor hem had gemaakt) zodat ik de neerhouder kon monteren.
En zo kwam ik de ochtend wel door met al die kleine dingen die nog gedaan moesten worden.
Waar geen tijd en budget meer voor was, was de spinakerschoten lijnen en blokken voor de spinaker.
Heb de wedstrijd dus zonder spinaker gezeild.En toen was het palaver, en kort daarna tijd om te zeilen!
Bij het hijsen van de zeilen, kwam ik erachter dat deze Seldén mast ook een lummelbeslag heeft wat in de mastgroef kan schuiven.
Ik had geen lijkenstrekker erop zitten, dus dat was even onhandig.
En we moesten tijdens de wedstrijd zoeken naar de juiste afstellingen voor de genua, iets wat nog niet helemaal lukte.
De start ging ook niet goed, ondanks dat, sloten we de eerste dag als 5de af!En kregen we deze mooie foto’s:
Later een verslag van de 2de dag, wat meer in detail.
De 2de dag zijn wij ook 5de geworden, al met al erg tevreden!Bedankt Jan-Paul!
Na de wedstrijd van Zaterdag was er een buffet, nooit geweten dat zoiets best wel gezellig kan zijn.
De meest leuke verhalen hoor je.Ook de mensen die naast ons lagen in een box, vertelden dat dit hun eerste wedstrijd was.
Hij was wat zekerder, zij wat onzeker.
Ze waren Zaterdag stijf achteraan gefinisht. Het waaide ook te hard voor het type boot wat zij hebben. Maar Zondag ging het een stuk beter met hun, toen ze ons voorbijkwamen (andere klasse)
Lagen ze 2de, en gingen als een speer.Maar dat vind ik nu zo tof, hoe zo’n wedstrijd dan naar iemand toe kan komen.
Voor ons ging de 2de dag iets beter, vooral de start ging beter, al had ik beter dichterbij de boei kunnen starten, nu konden er nog mooi 2 of 3 boten tussen mij en de startboei.
Ik ben niet iemand die graag volgt in zo’n geval, en heb na de start mijn eigen plannetje bekokstooft. Dat heeft mij aan de ene kant wat opgeleverd t.o.v de boten achter mij, maar aan de andere kant heeft het wat gekost t.o.v de boten voor mij.Hoog aan de wind heb ik nog niet helemaal door hoe dat werkt met deze boot.
Wij komen als 5de aan bij de bovenboei, een If-e vlak op onze hielen.De boten voor mij hijsen de spi, en zijn aan de horizon vertrokken.
De If-e achter mij, hijst een mooie genaker op zijn mooi gemaakte boegsprietje.
De wind is wat licht, om hun toch wat bij te kunnen houden, moest ik een iets andere koers varen zodat we met de genua aan 1 kant, en het grootzeil aan de andere kant hadden.
Dit betekende wel dat ik steeds een stukje moest oploeven om toch richting die boei te komenEenmaal dichtbij de start, roept de startboot nog: “je moet OM de boei heen.
Ik deed maar alsof het bij mijn plannetje van oploeven hoorde.Inmiddels is de If-e wat op mij uitgelopen, maar, we houden hun wel bij, en op een gegeven moment gaan we nek aan nek, eigenlijk net als de eerste dag.
Het was een lang eind naar die boei, uiterst geconcentreerd om maar die genua vol te houden (ik kon hem niet uitbomen) liepen wij (als in wij, en de If-e) in op een Compromis 888.
Maar komen net iets te kort om er voorbij te komen.Eenmaal weer hoog aan de wind, liepen wij uit op de If-e, En gingen gelijk op met de 888.
Ik ging te vroeg overstag, en heb daardoor wel wat verloren.
Het was een erg mooi rak, wel druk, heel erg opletten, want we zeilden inmiddels middenin het veld met de snellere klasse (die een half uur later waren gestart)Het ruimwind rak ging ook goed, maar had een aantal keer de pech dat we in de vuile wind van die grote zeilboten zat, wel een prachtig gezicht.
Weer aan de wind, en kon toch wel een paar van die grote zeilboten bijhouden, we liepen weer in op de 888, en liepen uit op de If-e.
Maar het was zo druk inmiddels, en je moest echt goed opletten, toen we uit moesten wijken voor een groot vrachtschip en meerdere grotere zeilboten verloren we het contact met de 888.Toen ben ik eens gaan experimenteren, en heb wat dingetjes ontdekt, wat meer hoogte en snelheid opleverde.
Voor de wind over de finish, en toen zijn wij weer huiswaarts gegaan.
Voldaan, trots, en enorm veel plezier gehad, en vooral heerlijk gezeild!
Ook het stuk naar huis was uiterst plezierig zeilen.Bij deze toch de organisatie van de Kilorace bedanken, datzelfde geld ook voor de deelnemers.
Het was een prachtig weekeinde!
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.