De anode is bedoeld om schroef en schroefas te behoeden voor corrosie. De schroef kan dan wel van brons zijn maar het zink in het brons kan ook aangetast worden waardoor de schroef bros wordt. Vaak is dit te herkennen aan een roze kleur van het brons. Soms zit de anode achterop de moer van de schroefas, maar er zijn ook systemen waarbij je een anode om de schroefas klemt. Een anode heeft onderhoud nodig. Krab hem schoon als hij bedekt is met een laag zout of aanslag, dan werkt hij beter. Ook moet je hem niet schilderen. Is de helft van de anode verdwenen kun je hem het beste vervangen door een nieuwe.

 

Samenvatting van een discussie over de anode (Forum april 2002)

“Electrolytische reacties treden op als gevolg van potentiaalverschillen tussen twee metalen. Deze verschillen ontstaan als verschillen tussen elk metaal en de geleidende vloeistof. Uitwisseling van electronen ontstaat om de potentiaalverschillen op te lossen. Het metaal met overschot aan electronen zal zich reduceren, oftewel worden omgezet in positief geladen ionen en oplossen in het water. Kortom, weg schroef, omdat de schroef bestaat uit een koperlegering en koper nu net dat metaal is dat zich ten opzichte van het andere metaal het makkelijkst laat reduceren.

Voor een electrolytische reactie zijn twee metalen nodig plus een verbindende vloeistof, in dit geval water, en een verbinding waarlangs de electronen kunnen vloeien. Dat tweede metaal is in het algemeen de romp van de boot, zijnde staal. Om te voorkomen dat bij zo’n stalen boot de schroef dus wegrot, wordt er een blok metaal aangebracht dat onedeler is (lees: makkelijker reduceert) dan koper. Gevolg, de electrolytische reactie ontstaat nog steeds, maar nu tussen de romp en de(zink)anode, dus de schroef wordt gespaard. Onze geliefde boten zijn (gelukkig) niet van staal. De schroefas is dat echter wel!”.

“Toen ik mijn boot kocht kwam die van zout water (Kattegat in Zweden)en zat er een half weggevreten anode op de schroefas Die had daar kennelijk niet voor niets gezeten. Ik verving die. Mijn boot ligt op zoet water en ik vaar niet veel op zout. Daar blijkt een zinkanode maar een beetje van te slijten. Voor zoet water wordt trouwens in feite magnesium geadviseerd omdat dat in rangorde lager staat dan zink. Alleen kan je geen passende magnesiumanodes krijgen om rond een schroefas te monteren. Kennelijk is het een probleem dat op zoet water nogal meevalt”.

“Mijn Marieholm 26 ligt nu al 3 jaar op zout water. Ieder jaar dien ik de schroefasanode te vervangen omdat deze goed aangevreten is. Gezien de kosten hiervan zou ik altijd adviseren een anode te gebruiken ook op zoet water. Probeer het een jaar en je weet precies in hoeverre het ook hier nodig is”.

“Wat ook de moeite waard is om te bekijken is de mast. De mast? Jawel, de mast. En dan preciezer de plekken waar blokken, kikkers, lampen en wat dies meer zij erop zijn gepopt. De mast is van aluminium, de popnagels van staal of een legering. En het regent (of mist) hier best wel eens. Ergo, ook hier kan electrolyse plaatsvinden waarbij in dit geval het aluminium als anode optreedt. Dat zijn dus die vlekjes op de mast, net rond de gepopte verbindingen en die witte poederige afzetting. Om te voorkomen dat je straks een mast hebt met keurig weggerotte plekken om nogal elementaire plekken, verdient het de aanbeveling bij corrosieverschijnselen de oude popnagels weg te boren en de verbindingen te vernieuwen, waarbij er een isolerende pasta tussen popnagels en mast wordt aangebracht”.